میان خاک سر از آسمان در آوردیم 
چقدر قمری بی آشیان در آوردیم
وجب وجب تن این خاک مرده را کندیم
چقدر خاطره ی نیمه جان در آوردیم 
چقدر چفیه و پوتین و مهر و انگشتر
چقدر آینه و شمعدان در آوردیم 
لبان سوخته ات را شبانه از دل خاک 
درست موسم خرما پزان در آوردیم...